Restauratie en herbestemming van een eeuwenoude hoeve te Veurne. Het erf telt 3 hoofdgebouwen, allen beschermd als monument: woning, stalgebouw en (traveeën)schuur. We ontwikkelden in continu overleg met het Agentschap Onroerend Erfgoed een uitgebreid dossier voor de toekomst van deze site. Deze pagina focust op het schuurgebouw.

Het gebouw werd door bouwhistoricus Johan Termote uitvoerig beschreven. De beschermde configuratie betreft in essentie een 18e E traveeënschuur opgebouwd dmv. houten vakwerk en plak en stak, later (20e E) rondom uitgebreid met een ‘nieuwe’ contour in metselwerk. Op het moment van de bescherming was de oorspronkelijke dakbedekking (riet) reeds verdwenen en werd de houten constructie bedenkelijk en vergeefs hersteld met nieuw hout en betonmassieven. De schuur was verworden tot een allegaartje van materialen, als het ware samenhangend met pleisters op de wonden: zie de foto’s helemaal onderaan deze pagina.

De structuur was verminkt en onleesbaar. We documenteerden de volledige constructie en rijmden in het ontwerp de monumentaliteit van de constructie met enerzijds de hedendaagse vereisten voor isolatie en moderne technieken voor verwarming- en ventilatie én anderzijds de vereisten voor toegankelijkheid en brandwetgeving. De intentie was voornamelijk de twee bouwfases duidelijk leesbaar te maken, zowel in het interieur als vanuit de omgeving: de precieze afbakening van het rieten dak was hiertoe het middel bij uitstek.

Onderstaande foto’s weerspiegelen dechronologisch het bouwproces bij de reconstructie van dit als monument beschermd erfgoed. Het verhaal is bijzonder, het is nl. ongebruikelijk dat een monument opnieuw opgebouwd wordt. Gezien de totaal verminkte toestand waartoe het gebouw de laatste decennia herleid was, werd in overleg met het agentschap Onroerend Erfgoed beslist de houten kern voor de toekomst te beschermen door ze nauwgezet te documenteren (3D puntenwolk en gedetailleerde fotoreportages) alvorens de structuur geheel te demonteren. Gezien de weinig draagkrachtige en drassige ondergrond was een nieuwe fundering noodzakelijk, een solide basis voor het behoud van het mooie gebouw. We incorporeerden een betonstructuur met ingeklemde kolommen, teneinde een voldoende stevige basis te creëren en het gebouw te bewaren voor de toekomst. Het houten schuurgebouw werd nadien binnen dit betonskelet gereconstrueerd. Het originele hout werd zo veel als mogelijk hergebruikt en ook in het nieuwe gebouw zijn bv. twee types spanten te zien: een knipoog naar nog een 19e eeuwse bouwfase, waarbij spanten al vervangen werden.