Restauratie en herbestemming van een eeuwenoude hoeve te Veurne. Het erf telt 3 hoofdgebouwen, allen beschermd als monument: woning, stalgebouw en (traveeën)schuur. We ontwikkelden in continu overleg met het Agentschap Onroerend Erfgoed een uitgebreid dossier voor de toekomst van deze site. Deze pagina focust op het stalgebouw.

Het gebouw is door bouwhistoricus Johan Termote bestudeerd en uitvoerig beschreven. We troffen het gebouw aan in een bedenkelijke toestand en tevens verminkt met een 20e E aanbouw op de zuidgevel. De vakwerkwanden (oorspronkelijk plak en stak) waren er ingevuld met bakstenen (opvulmetselwerk) en bijgevolg waren quasi overal grote scheuren ontstaan. De westgevel was aangepast met glazen bovenlichten, niet bestand tegen de tand des tijds. De 20e E aanbouw wilden wij niet behouden: deze diende gesloopt te worden ifv. het realiseren van een nieuwe uitbreiding.

Deze nieuwe uitbreiding biedt meerdere voordelen. Het beschermde zicht vanop de binnenkoer kon geheel bewaard worden, de verminkte westgevel kon geopend worden en de nieuwe inbreng kan zich op deze manier geheel onderdanig opstellen tov. het monument. Het gebouw kreeg opnieuw z’n oorspronkelijke dakbedekking met riet en dakpannen. Vanuit de nieuwe inkom wandelt de bezoeker eerst rondom het gebouw, alvorens de voormalige stal binnen te gaan. De nieuwe inbreng is rustig opgevat, zodat de echte blikvanger het mooie dakgebint is. De oude kern is hedendaags geïsoleerd dmv. kalkhennep en kalkmortel, wat resulteert in gezonde en ademende gevels. De gaanderij die wij op de westzijde hebben voorgesteld, laat toe het gebouw rolstoeltoegankelijk te maken én in westelijke richting openheid en connectie met het landschap te creëren: voortaan zie je er in de verte de schapen grazen. ‘s avonds kun je van buitenaf de aangelichte structuur van het gebouw op een unieke manier waarnemen, de bezoeker ziet het stalgebouw als het ware staan in het nieuwe gebouw.